>

نقشی ازیک آدمک
>

 

Monday, February 28, 2005

?
 
سخن من نه از درد ایشان بود
خود از دردی بود که ایشانند
...  ||  6:57 PM

Friday, February 25, 2005

? بم - زرند ...
 
سحر باز هم با صدای مرگ از خواب بیدار شدیم ...
...  ||  6:36 PM

Sunday, February 20, 2005

? ...
 
می توان رشته این چنگ گسست.
می توان کاسه آن تار شکست.
می توان فرمان داد:
" های !
ای طبل گران
زین پس خاموش بمان ! "
به چکاوک اما
نتوان گفت : مخوان!
فریدون مشیری
...  ||  7:54 PM

Sunday, February 06, 2005

? Weekend(1967) by Jean-Luc Godard
 
چند وقت پیش فیلمی به نام Weekendاز یک فیلم ساز فرانسوی با نام گداردیدم. این فیلم واقعاً دیوانه کننده ست و پیشنهاد می کنم اگر اهل فیلم دیدن آن هم فیلم های خوب هستید حتماً این فیلم را ببینید اما باید واقعاً با حوصله با این فیلم برخورد کنید.
در این فیلم یک ساعت و چند دقیقه ای زن و مردی که می خواهند تعطیلاتشان را خارج از شهر در کنار دوستانشان بگذرانند کاراکترهای اصلی فیلم هستند. این فیلم با صحنه ای از یک دعوای عجیب و غریب شروع می شود.سپس زنی را می بینیم که در یک اتاق تاریک روی میزی نشسته است.پشت میز هم مردی روی صندلی نشسته و به حرف های او - درمورد روابط عجیبش با زن و شوهری - گوش می دهد و گاهی هم سوالاتی می پرسد. این سکانس به همین حال 5 دقیقه ای طول می کشد. سپس به زن و مردی قطع می شود که می خواهند برای تعطیلات از شهر خارج شوند. اما اول حسابی با همسایه شان دعوا و زد و خورد می کنند.
اما جالب ترین و نفس گیرترین سکانس فیلم سکانس ترافیک است. دوربین با حرکت نسبتاً آرام خود و با سرعتی ثابت و افقی خود از یک جاده باریک دو لاینه در یک دشت سر سبز تصویر می گیرد. در طول 10 دقیقه ماشین هایی را می بینیم که پشت سر هم ردیف شده اند و گه گاه بوق می زنند. سرنشینان ماشین ها پیاده شده اند و یا با هم دعوا می کنند و یا بازی می کنند و گپ می زنند.بعضی ها هم با خیال راحت کنار جاده روی چمن ها فرش پهن کرده اند و چای می نوشند. در طول این سکانس ماشین های بی حرکت از سمت راست وارد تصویر می شوند و از سمت چپ خارج. تنها ماشینی که از بقیه جلو می زند و از لاینه مقابل حرکت می کند ماشین بی سقف همان مرد و زن است. در طول حرکت آنها دیگران که از ماشین هایشان پیاده شده اند یا سرشان داد می کشند یا فحششان می دهند. گه گاه هم بوق می زنند یا کتک کاری می کنند. مثلاً موی زن را می کشند یا بر سر مرد می کوبند که البته زن و مرد هم جوابشان را می دهند.
پس از 10 دقیقه دوربین به پایان ترافیک می رسد و عامل ترافیک نشان داده می شود: چند ماشین که با هم تصادف کرده اند و به تازگی کنار جاده گذاشته شده اند. همراه با چند جسد که با همان حالت دست ها و پاهای باز و حالتی خون آلود و وحشتناک کنار جاده رها شده اند. هیچ کس اطراف این صحنه جمع نشده و فقط پلیسی ماشین ها را راهنمایی می کند. انگار اصلاً اتفاقی نیافتاده.
در فیلم کلی از این صحنه های تصادف وحشتناک و جسدهای خونین می بینیم که خیلی راحت با آنها برخورد می شود وهمان کنار جاده رها می شوند حتی گاهی زن و مرد لباس های آنها را هم در می آورند و به تن می کنند.
جایی در فیلم زن و مرد که ماشینشان را در تصادفی از دست می دهند از پسر و دختری جوان راه شهر مورد نظرشان را می پرسند اما آن دو در جواب مدام یک نمایشنامه را می خوانند. زن و مرد هم دخترک را آتش می زنند و می روند و پسرک بر سر جسد در حال سوختن دختر ادامه نمایشنامه را می خواند.
این فیلم پراست از صحنه های عجیب و غریب و طنز آلود. اما کارگردان قصد خنداندن ما را نداشته اصلاً کارگردان فقط قصد نمایش فیلم را داشته آن هم از بالا و بی طرفانه. انگار فقط یک راویست. و ما تماشاگری که همه چیز را می بیند آن هم از بالا. یعنی هیچ گاه وارد شخصیت های داستان نمی شویم.
این فیلم از نظر من فیلمی پست مدرن است. جان لوک گدار کارگردان این فیلم در 1930 دریک خانواده مرفه سوئیسی در فرانسه به دنیا آمد برای تحصیلات ابتدایی خانواده اش او را به سوئیس می فرستند اما او برای ادامه تحصیلات در اواخر دهه 40 به پاریس برمی گردد تا تا در سوربن به تحصیلاتش ادامه دهد. سپس همراه4 جوان دیگر یک گروه فیلم ساز جوان راه می اندازند که هدفشان به نمایش گذاشتن ظرفیت های جدید در سینما بوده. این گروه آغازگران موج نوی New Wave سینمای فرانسه بوده اند.
آنها Cahiers du Cin'ema را برای نمایش فیل های رادیکالشان تاسیس می کنند.
Breathless اولین فیلم گدار است که با بودجه ای کم با طرحی براساس ایده های تروفو-یکی از همان چهار نفر- و با نظارت هنری شابرول -یکی دیگر از اعضای گروه- در 1959 ساخته شد. از نفس افتاده فیلمی مبتکر تکان دهنده و ساختار شکن است.
در ابتدای دهه 60 گدار بحث برانگیزترین فیلم ساز دنیا بوده و تاثیر شگفتی بر کارگردانان بعد از خودش گذاشته است. از جمله کارگردانان مختلفی که به نحوی از او تاثیر گرفته اند: روبرت آلتمن - مارتین اسکورسیزی - جیم جارموش - ویم وندرز - استیون سادربرگ و کوئنتین تارانتینو هستند.
جان لوک گدار در اواخر دهه 60 به اوج کارهایش رسید و پس از ساختن فیلم Weekend در 1967 شراکتش را با اعضای گروهش به هم زد و به سوئیس برگشت.
آخرین فیلم گدار موسیقی ماه محصول سال 2004 است.
فیلم های گدار عجیب غریب و طنزآمیز هستند و ساختاری صریح و هشدار دهنده دارند. فیلم های که هرگز مانند آنها در سینمای هالیوود ساخته نمی شوند.
...  ||  9:43 AM