? آفرینش!
 دیشب یک غذا آفریدم! درسته به معنای واقعی این کلمه این کار را کردم. و مثل هر آفریننده ای با تمام وجود لذت بردم. به نظر من ناب ترین لحظات زندگی هر کس زمانیست که در حال خلق و به وجود آوردن چیزیست. چه این آفرینش یک نظریه، یک تابلوی نقاشی یا یک فرمول جدید باشد چه یک غذا. آفرینش یک هنرست. و اگر شما صد سال زندگی کنید اما در زندگی هنرمند نبوده باشید، به شما اطمینان می دهم که انسان بدبختی بوده اید!

? دروغ می گویم پس هستم.
 دوستان ، ما در سرزمینی زندگی می کنیم که زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی دیگران از وظایف و بزرگترین تفریحات مردم آن به شمار می رود.
زنده باد زندگی پر از ریا ، دروغ و خاله زنکی پر از هیجان و غیر یکنواخت ما.

یاد یکی از پست های قدیمی افتادم:
سخن من نه از درد ایشان بود
خود از دردی بود که ایشانند

? جامعه شناسی خودمانی!
 چند وقت پیش کتابی به نام " چرا درمانده ایم؟ ، جامعه شناسی خودمانی " از " حسن نراقی " را که یکی از دوستان عزیز به من قرض داده بود، خواندم. نثر کتاب من را به یاد نثر جمال زاده انداخت! نویسنده درسال 80 تمام تلاشش را کرده که با اطلاعاتی که از داخل تاکسی ها و صف شیر و روغن! و روزنامه های نشاط و جامعه و ... جمع آوری کرده و با کمک ادبیات یک قرن پیش کتابی به قول خودش اندر باب مقوله درماندگی ملت ایران بنویسد!
این کتاب را تقدیم می کنم به کسانی که معتقدند من فقط یک گوشه نشستم و نق می زنم! احتمالا بعد از خواندن این کتاب نظر این افراد نسبت به من کمی مثبت تر خواهد شد و نق زدن های من را در برابر این کتاب اصلاً به حساب نمی آورند!
اما خواندن این کتاب لااقل از این نظر مفید خواهد بود که کمی به رفتار روزانه یمان دقت خواهیم کرد و منشا عقب ماندگی کشورمان را گردن حکومت مان نخواهیم انداخت و شاید بالاخره به فکر بیافتیم که حکومت ها هرچقدر هم دیکتاتور و خودکامه باشند از آسمان که نیافتاده اند. یک حکومت شاخص ملتش است.
طبق یک نظر سنجی که اخیراً یک موسسه آمریکایی انجام داده مردم ایران هر چند در مواردی از جمله ازدواج ، مردسالاری ، حقوق شهروندی ، تفکر مذهبی و ... از کشورهای ترکیه و عربستان و سودان و سوریه و عراق و چند کشور دیگر مترقی تر هستند اما بیشترین درصدی که اعتقاد به حکوت یک دیکتاتور داشته اند در ایران ـ نسبت به این کشورها ـ از همه بیشتر بوده!!!