اقلیتی که سالهاست حاکمیت را در دست گرفته بار دیگر ماهرانه مهره های شطرنج را طوری حرکت داد تا اصلاحات و مردم را مات کند.
قالیباف انتخاب شد تا رای ظاهربینانی که دلشان را به چهره خوش کرده بودند جمع کند و مانع از رای دادن آنها به اصلاحات واقعی شود. رضایی به موقع کناره گیری کرد و فقط لاریجانی حرکت اشتباهشان بود. هر چند این اشتباه ضرری برایشان نداشت. و احمدی نژاد که از نظر صاحب نظران سیاسی و اقتصادی در شهرداری عملکردی نزدیک به صفر داشته با اتکا به رای محافظه کاران سنتی و بسیج و سپاه یعنی همان اقلیت به دور دوم راه پیدا کرد. در این میان اصلاح طلبانی که اکثریت مردم قلباً آنها را ترجیح می دهند به علت بی سیاستی بار دیگر شکست خوردند. معین نتوانست به تحریم کنندگان اطمینان دهد که می تواند تغییری به وجود آورد و در برخورد با عوام کاملاً ضعیف عمل کرد. چون به دنبال جلب رای قشر فرهنگی و روشنفکر بود و هرگز نخواست قول های عجیب غریب و عوام فریبانه دهد.
اینجا باید از نقش تحریم کنندگان محترم غیر واقع گرایی که متاسفانه کشوری جهان سومی مثل ایران را با سوئد و نروژ اشتباه گرفته بودند بگویم. همه می دانیم اگر آن 40درصد خاموش شرکت می کردند لااقل تداوم اصلاحات را تضمین کرده بودند. اما افسوس که باز هم ما با این مسئله کاملاً با دید جهان سومیمان برخورد کردیم.
و حالا کسانی که دور اول را تحریم کردند باید در برگه های رایشان اسم کسی را بنویسند که فکرش را هم نمی کرند. تا مانع از به حکومت رسیدن اصولگراهای افراطی ( فاشیسم مذهبی ) شوند.

ما ماندیم و پدرسالار و عزرائیل. در جدال مرگ و نابودی با ذره ای زندگی باید زندگی را انتخاب کرد تا باز هم بتوانیم بجنگیم.