? لذت پنهان بورژوازی
 
تا به حال به سالن اپرا رفته اید؟ من چند روز پیش برای اولین بار به یک سالن اپرا پا گذاشتم. تا قبل از این، سالن اپرا را در فیلم ها دیده بودم و می دانستم که افرادی که به آنجا می روند از میان قشر بالای جامعه هستند. آدم هایی که در لژهای اختصاصی می نشینند. خانواده هایی که به طور اختصاصی در یک اتاقک بالکن می نشینند و با دوربین نمایش را نگاه می کنند.
سالن اپرا برای من تبدیل شده بود به مکان پدرخوانده ها و خانواده هایشان.
سالن اپرا مثل بسیاری از مکان های دیگری که پاتوق جماعت بورژواست قوانین نوشته و نانوشته خاص خودش را دارد. قوانینی که یک تازه وارد غیر بورژوا را از دیگران جدا می کند. قوانینی که رعایت نکردن آنها هنجار شکنی ست و باعث می شود دیگران طور دیگری به تو نگاه کنند. باید لباس رسمی پوشید. در لابی نباید بلند حرف زد یا بلند خندید. نباید مدام به در و دیوار نگاه کرد. باید به قول انگلیسی ها مثل یک نجیب زاده واقعی رفتار کرد. اما خب خوشبختانه یا بدبختانه در ایران هنوز این قوانین به اوج خودشان نرسیده اند. هنوز هم می توان با لباس نیمه رسمی یا نیمه اسپورت به این مکان رفت. کمی به در و دیوار نگاه کردن هم اشکالی ندارد.
اگر تا به حال رفتن به سالن اپرا را تجربه نکرده اید حتماً در اولین فرصت این کار را بکنید. به نظر من لحظه ای خود بورژوا بینی و حس "پدر خوانده" بودن لذت بخش است.