|
نقشی ازیک آدمک |
||
|
>
صفحه اول XML
دوستان
مطالب قبلی
January 2005
February 2005 March 2005 April 2005 May 2005 June 2005 July 2005 August 2005 September 2005 October 2005 November 2005 December 2005 January 2006 February 2006 March 2006 April 2006 May 2006 June 2006 July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 May 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 December 2007 January 2008 February 2008 March 2008 May 2008 July 2008 April 2009 June 2009 August 2009 February 2010  ![[Powered by Blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton1.gif){kind=small} |
|
Sunday, October 23, 2005
?
...
...
||
6:11 PM
دیروز یک پسر بچه جلوی در دانشگاه مجبورم کرد که یکی از قرآن هایش را بخرم. البته با تلاش بی اندازه یکی از دوستان که واقعاً دلیلش را نفهمیدم. از همان قرآن های کوچک جیبی. یک قرآن 200 تومانی. پسرک 12 سالش بود و مدرسه نرفته بود و سواد نداشت. قرآن را در کیفم گذاشتم. شب که کتاب هایم را درمی آوردم قرآن را هم دیدم. تصمیم گرفتم بخوانمش اما فقط ترجمه هایش را. آخر سر یاد این افتادم که آن پسرک حتی یکبار هم تنوانسته قرآن های 200 تومانی اش را بخواند. هر روز باید دهها قرآن 200 تومانی را با التماس و خواهش و به پای این و آن افتادن بفروشد تا مخارج فردایش فراهم شود. فردا هم همین کار را می کند برای روز بعد. در نظر او مدرسه رفتن یعنی شب گرسنه خوابیدن. یعنی همیشه گرسنه بودن.
Comments:
Post a Comment
|