? چپ و راست
 تا به حال به واژه های چپ و راست که در گفتمان های سیاسی و اقتصادی نشان دهنده جهت گیری فکری و عملی جناح های مختلف است توجه کرده اید؟ همیشه رسم بر این بوده که احزاب دست راستی افرادی محافظه کار، طرفدار سرمایه داری و نظام های اریستوکراسی، الیگارشی، فئودالی، بورژوازی و یا کلاً هر نظامی که به نوعی بوی پول بدهد باشند! نظام هایی که در آن عده معدودی در راس قدرت اند و ثروت را در اختیار دارند و در مقابل آنها توده مردم به عنوان رعیت قرار گرفته باشد.( البته این دید رادیکال قضیه است ) در کل تفکرا راست زیاد طرفدار توده نیست بلکه دید آن یک دید سرمایه داری (امپریالیستی )است. آنها اعتقاد به اقتصاد آزاد دارند و معتقدند از این طریق استعدادهای اقتصادی افراد شکوفا می شود و بنابراین جامعه از طریق رقابتی شدن پیشرفت می کند و به سوی صنعتی شدن پیش می رود.
در صورتی که چپ گراها همیشه افرادی طرفدار توده بوده اند آنها به برابری همه افراد از نظر مالی و اجتماعی معتقدند و همیشه سنگ کارگران و دهقانان و فقرا را به سینه زده اند و اعتقاد دارند اقتصاد نباید آزاد باشد چون در آن صورت نظام های طبقه ای ( اریستوکرات ) ارباب و رعیتی به وجود می آید. چپ گراها می گویند اقتصاد، آموزش و بهداشت باید در دست دولت باشد.
در مورد فرهنگ و هنر و اندیشه هم اصولاً راست گراها فرهنگ و هنر را تا آنجا که مدافع کمونیسم نباشد آزاد می گذارند( تا جایی که هدف شوراندن کارگران و دهقانان علیه سرمایه داران در کار نباشد ) اما چپ گراها بیشتر به صورتی ارزشی به این امور نگاه می کنند و می گویند فرهنگ و هنر باید در خدمت پرولتاریا باشد وگرنه ترویج دهنده کاپیتالیسم و بورژوازیست.
البته سوسیالیست ها به عنوان چپ گراهای معتدل تر نسبت به کمونیست ها اعتقاد به اقتصادی پویا ودر عین حال نیمه دولتی دارند. یعنی دولت بخش های اصلی مثل معادن و آموزش و بهداشت و حمل و نقل را در اختیار بگیرد و بقیه را به بخش خصوصی واگذار کند. تا نه دیکتاتوری بورکراتیک ( دیوان سالاری ) دولت بزرگ به وجود بیاید و نه اختلاف طبقاتی فاحش.

حالا بیایید به جناح های راست و چپ خودمان نگاهی بیاندازیم. با این تعاریف اصلاً می شود راست و چپی را در ایران در نظر گرفت؟
درست است که جناح راست ما نبض بازرگانی و اقتصاد ما را در دست دارد و کلاً صنعت و کشاورزی را قبضه کرده اما اگر کمی به شعارها و اقدامات آنها توجه کنید حس می کنید در روسیه اوایل انقلاب کمونیستی زندگی می کنید و یکسره در حال شنیدن شعارهای بلشوئیک ها هستید: آوردن نفت سر سفره مردم، رسیدگی به امور پا برهنگان، دولت فقرا، بنیادهای مستضعفان و امداد و جهاد و... یا قداماتشان در جهت ارزشی کردن فرهنگ و هنر و یکدست کردن حاکمیت و مخالفت با چند صدایی بودن جامعه. همگی اینها گویای یک چپ بیمار، یک تفکر کمونیستی مغشوش است. ( نه آن مارکسیسم لنین و تروتسکی...) اما در عوض چپی های ما اعتقاد به سیاست و اقتصاد باز و دموکراسی و گاهی سکولاریسم دارند. فرهنگ و هنر را آزاد می گذارند و از سرمایه گذاری های خارجی صحبت می کنند و مالکیت خصوصی و کوچک کردن دولت. هر چند با تخفیف زیاد عقایدشان به سوسیال دموکرات های دست راستی نزدیک است اما در مقیاس بین المللی نمی توان آنها را چپ دانست.
خلاصه اینکه در ایران چپ راست است و راست چپ و هیچ چیز مشخص نیست.