? خودخواهی
 تمام اعمال ما در شبانه روز همگی بر اساس سود و منفعتی که به ما می رسانند برنامه ریزی می شوند. نمی توان در زندگی فعالیتی را نام برد که بر اساس خودخواهی و خود محورییمان نباشد. حتی قهرمانان و اسطوره هایی که به خاطر فداکاری های بزرگشان مشهور شده اند و نامشان در تاریخ مانده هم از این اصل مستثنا نیستند.
ما تمام کارهایی را که در زندگی انجام می دهیم بر مبنای لذت بردن خودمان است. لذت جسمی، ذهنی و حسی. اگر لطفی به کسی می کنیم، حتی اگر به طور منطقی و مستقیم به سود آن فکر نکرده باشیم ( مثلاً می توانیم حساب کنیم که روزی هم آن شخص به ما لطفی خواهد کرد و یا این لطف ما می تواند باعث شود فلان کارمان راحت تر انجام شود و...)از این جهت می تواند سودمند باشد که با این لطف می توانیم حس دگر دوستیمان (=حس خودخواهی که می خواهد به دیگران برای جلوه دادن خودش کمک کند. ) را ارضا کنیم.
این حس دگر دوستی و خیرخواهی و نیکوکاری در اغلب اوقات یکی از نمادهای خودپرستی و خودخواهی انسان هاست. ما با کمک به دیگران احساس رضایت و شادی می کنیم و دلیل آن اینست که با این کار خود را برتر و بزرگتر و قوی تر از دیگران نشان می دهیم.
همانطور که گفتم فداکاران بزرگ هم از این اصل مستثنا نیستند. آنهایی که جانشان را برای نجات یا کمک به دیگران به خطر می اندازند، امیدوارند نامشان در تاریخ حفظ شود و یا دیگران از آنها به عنوان یک قهرمان یاد کنند بنابراین همگی قبل از فدا کردن جانشان صمیماً شاد و راضی اند!
کسانی که دست به خودکشی می زنند، انسان هایی فوق العلاده خودخواه اند. آنها یا می خواهند با این کارشان توجه دیگران را به خود جلب کنند و دل دیگران را به درد بیاورندو یا نمی خواهند در شرایط بدی که شاید گریبان گیر انسان های زیاد دیگری هم هست زندگی کنند. و چون راه نجاتی جز تلاش فراوان نیست راه آسان تر یعنی خودکشی را انتخاب می کنند.

بر طبق این نظریه می توان گفت همه روابط ما بر مبنای سود و منفعتی که مستقیماً به خودمان می رساند بنا می شود. همه روابط، از جمله مهم ترین و نزدیک ترین آن یعنی دوستی. دلیل دوستی ها ترس از تنهایی یا پر کردن لحظه هاست و یا وجود حس و درد مشترک . که این رابطه دوستی باعث کاهش درد و رنج ـ به دلیل وجود دیگری ـ می شود. انسان ها نمی خواهند به تنهایی رنج بکشند بنابراین به محض اینکه شخصی مثل خودشان یا متالم تر از خودشان را دیدند لذت برده و اندکی از رنج خودشان کم می شود.
هیچ انسانی در دوستی اش با دیگری قصد منفعت رساندن به او را ندارد. و کاملاً طبیعیست که این دوستی با بر طرف شدن آن نیاز از بین برود و همانطور که قبلاً گفته ام تنها چیزی که باقی بماند رودربایستی باشد یا تحمل و عادت.
و به نظر من بهترین دوستی ها آنست که شخص صادقانه خودخواهی اش را ابراز کند و بگوید که آن دوستی برای متعالی شدن یا خوشبخت شدن خودش است. که این امر فقط توسط دوستی با آن شخص خاص امکان پذیرست نه شخص دیگری و عشق از این طریق به وجود بیاید.