? انقلاب در تاکسی!
 حرف هایی که در تاکسی ها می شنوم همیشه برایم جالب بوده.در ایران به اقتضای شرایط تاکسی مکانیست که در آن می توانید همه نوع دیدگاهی را مشاهده کنید. به نظر من تاکسی یکی از بهترین مکان ها برای جامعه شناسیت.
در تاکسی ها نوع برخورد افراد با عقاید مختلف را می بینیم. نوع برخورد مردم با اتفاقات سیاسی اجتماعی اقتصادی را. پیرزنی به گران شدن میوه اعتراض دارد، مادری از پسرش می خواهد لباسی نپوشد که بازداشت شود، راننده ای به سهمیه بندی بنزین شکایت دارد، پیرمردی از حقوق کم بازنشستگی شکایت می کند، یک نفر رئیس جمهور را مسخره می کند و یک نفر می گوید خلایق هرچه لایق و ما باید بدتر از اینها سرمان بیاید...
اما از خصوصیات تاکسی اینست که هر کس برای بیان احساسات و اعتراضاتش 10 دقیقه فرصت دارد. گاهی بی مقدمه و اغلب د اثر بحثی یا اتفاقی افراد شروع به بیان عقاید و در واقع اعتراضاتشان می کنند. اغلب اعتراضات هم همراه با فحاشی ، مسخره کردن و نفرین کردن حکومتست. و اصلاً این از خصوصیات اعتراضات تاکسی ایست. چون تاکسی مکانی برای جمع شدن روشنفکران و بحث کردن آنها نیست مکانیست که همه نوع تفکری در آن قرار می گیرد بنابراین اعتراضات و بحث ها پوپولیستی و فولکلور است و منشا همشان مشکلات اقتصادیست نه مثلاً آزادی بیان و ... اغلب وسط بحثی وارد می شویم حرفی می زنیم و بحث ها را با گفتن " ممنون آقا همین جا پیاده می شم " تمام می کنیم. هدف در واقع درد دل کردنست. اعتراض به همه چیز و همه کس در 10 دقیقه. عقده گشایی برای حداکثر 5 نفر دیگر که خودشان هم همین مشکلات را دارند.
اما به نظر من این اعتراضات 10 دقیقه ای که همیشه هم با احساسات و شور و هیجان همراه است درست نشان دهنده فعالیت سیاسی اجتماعی ملت ماست. ما هیچ وقت حاضر نیستیم عضو حزب و NGO ای شویم. چون نه می دانیم چه می خواهیم و نه می خواهیم خودمان را گرفتارتر از این که هستیم کنیم. اعتراض بیشتر از 10 دقیقه اش ممکن است برایمان مشکل ساز شود. قصد ما تغییر دادن چیزی نیست، خالی کردن خودمانست.
آخر اگر روزی انقلابی هم شود از داخل همین تاکسی ها خواهد بود! ممکن است 2 نفری 10 دقیقه ای با هم صحبت کنند و بحثشان بالا بگیرد و تاکسی بایستد و مردم جمع شوند. شعاری داده شود و نهایتاً اتفاقی بیافتد!!!
زمانی که همه چیز یک جاعه بر اساس حرکات پوپولیستیست، انقلاب ها و تغییرات از درون چند حزب متحد رهبری نمی شود بلکه از داخل یک تاکسی شروع می شود و نهایتاً احزاب خود را همراه می کنند و افراد هوشمندتر حرف های افراد ساده درون تاکسی را به مکتب و ایدئولوژِی ای می چسبانند و در نهایت حاکمان آینده می شوند!