? بشر
 "بشر نه فرشته است نه حیوان ، و بدبختی بر کسانیست که بخواهند فرشته باشند و حیوان از آب در می آیند. و خطرناک است اگر بکوشیم به بشر نشان دهیم که اعمالی نظیر حیوانات دارد، بدون آنکه عظمتش را یادآور شویم. و همچنین خطرناک است اگر نگذاریم که متوجه این هر دو موضوع بشود. و خوب است اگر این هر دو را برایش تشریح کنیم.
بشود که انسان ارزش خود را بیابد، بشود که از خودش بدش بیاید زیرا این توانایی پوچ است.
اما مباد که به این جهت ، این توانایی طبیعی را منفور نداشته باشد. بشود که خود را منفور بدارد، بشود که خود را دوست بدارد. آدمی در خود توانایی شناختن حقیقت و خوشبخت بودن را داراست، اما از حقیقت، و نه حقیقت ابدی و نه حقیقت راضی کننده را در خود ندارد...
من کسانی را که به ستایش آدمی می پردازند و کسانی را که به سرزنش آدمی می پردازند و کسانی را که آدمی را برای از خود غافل شدن بکار می برند، به یک اندازه سرزنش می کنم و نمی توانم کسی را تایید کنم جز آنانکه به رنج در جستجویند.
آدمی اگر به خود ببالد، من او را پست می دانم، اگر خود را پست بدارد، من به او می بالم و پیوسته حرف هایش را رد می کنم، تا آنکه او بفهمد غولی نافهمیدنیست."
پاسکال

این حرف های یک کاتولیک معتقد است. و چه تفاوت ها و شباهت هایی میان پاسکال کاتولیک و نیچه ضد ارزش ها و اخلاق مذهبی وجود دارد:
نیچه کسانی را که خود را پست می دانند و با فروتنی سرشان را پایین می اندازند و صورتشان را در برابر دومین سیلی قرار می دهند مشتی دجال می داند و قدرت را می ستاید و آن را از ویژگی های "ابر مرد" ( ناجی بشر ) می داند.
پاسکال معتقد به حقیقت است و آن را دست یافتنی می داند اما بشر به تنهایی قادر به رسیدن به آن نیست. نیچه هم می گوید: "انسان در سمت و سوی تبئیت از ذهنیت خود گام بر می دارد. اما ذهن افسانه است. بنابراین حقایق دست نایافتنیست اما برای انسان های پاکدامن و پارسا دست یافتنی. به این اعتبار که فضیلت، عین حقیقت است. البته اگر فظیلتی وجود داشته باشد." دوری که منجر به شک کردن به وجود حقیقت و یا توانایی انسان در رسیدن به چنان مفهومی می شود. اما یکسر آن را نفی نمی کند